Zooo druk!!!

Het is weer even geleden dat ik wat geschreven heb, dus het is weer tijd voor een nieuw verhaal. En zoals gewoon heb ik weer veel rare en gave dingen mee gemaakt. Om te beginnen mijn reis naar “Lake Khovsgol”. Je moet om 15.30 op het kantoor zijn van de tourguide.. Oh damn we zijn in Mongolië, dat betekend, kom een half uur te laat, anders kan je een halfuur wachten. Niet aan gedacht, half uur wachten dan maar!

17.00 zou de bus vertrekken.. we zijn nog altijd in Mongolië, 18.15 Yesss de bus rijd.. het is zo geweldig. Als je te laat komt wacht de bus tot je er bent.. Geweldige uitvinding.. maar iedereen komt dus gewoon te laat! De 12 urige bus reis duurt dan ook praktisch 15 uur, maar ja daar wen je vanzelf aan!
De bus kwam aan in een dorpje(Mögön) maar 2 uur rijden van Khovsgol (yes nog niet daar..). Even vodka shoppen met de meiden, want ja dat is typisch Mongools om te drinken bij een kampvuur. Daarna werden we gedropt bij een Monestry want onze tourguide moest nog even langs de bank en terugreis tickets regelen. Wij rond wandele (4 girls, Leonie (Nl), Stefani (Den), Isabelle(Fr)) de toerist uit hangen natuurlijk, uit eindelijk het hoofdgebouw gevonden, dus wij naar binnen.. Kloksgewijs rond lopen anders worden de monniken boos. Een monnik sprak zowaar Engels, dus wat vragen gesteld, waaronder of hij ons Tibetaans script voor wilde lezen, dus dat deed hij. Daarna moesten we koude thee uit onze handen drinken en de rest op ons hoofd gieten?

Verder in gesprek met de monnik, blijkt hij facebook te hebben, hoe gaaf een monnik met facebook? Dus ik mijn Mongolian mobile nr gegeven, zodat we gegevens uit konden wisselen.. rest van het weekend gestalkt door een monnik... op 1 dag; 5x bellen en 7 smsjes.

Snel door naar het meer, rond 16u kwamen we eindelijk daar aan. Mooie wandeling gemaakt langs de kant van het water ofja ijs. Maar 20 cm ijs.. valt best mee.. Daarna hout gesprokkeld voor het gebruikelijke vuurtje. Na het avond eten richting een van de bergen gereden om te hiken, onderweg een sjamanistische plek gevonden in de bossen.. helemaal vol met gekleurde lintjes en alle attributen hingen ook nog daar.. kleding, drums alles. Best gaaf om te zien! Ohja, we gingen hiken! Dus hup de berg op, mooi uit zicht! Berg weer af, want het wordt donker.

Onderweg tot de conclusie gekomen dat de vrouw uit de familie waar we slapen in opleiding is tot sjamaan (je moet altijd 1 jaar opleiding doen voor je officieel sjamaan bent). En we wilde graag een rendeer family ontmoeten, we dachten dat dat onmogelijk was want die leven normaal in de hoog gebergten op een niet-loopbare afstand. Maar blijkbaar was er nu 1 familie.. op 2 uur lopen van ons vandaan. Dat was dus ons plan voor de volgende dag.

Op tijd opstaan om te beginnen aan de tocht naar de reindeer family. Natuurlijk duurde deze toch langer dan 2 uur, want ja alles duurt langer dan gezegd of gepland. Tussendoor een beetje paard gereden, want onze begeleider (de man des huizes) was te paard. Mooi uitzicht gehad, berg op gehiked, picknick op de berg met een mooi uitzicht. Eindelijk daar werden we vriendelijk ontvangen door een moeder met zoontje(6) in hun Tipi. Een tipi gemaakt van boomtakken en plastic zakken, hell yeah. Ze hadden daadwerkelijk rendieren als kudde. Dus rendiertjes aaien en knuffelen, foto's maken natuurlijk. Het zoontje was op het begin erg verlegen, maar na 10 minuten trok de verlegen heid weg en kwam de speelsheid naar boven! Op de rendieren klimmen etc. Erg grappig om naar te kijken. Wel zielig als je bedenkt dat dit jongetje geen vriendjes heeft omdat er gewoon niemand in zijn omgeving woont.

Uit eindelijk de familie bedankt met een geldbedrag want dit soort families heeft het niet erg breed. En dan maar weer terug hiken, ging een stuk sneller, berg afwaards. Eindelijk beneden weer hout sprokkelen! Kampvuur tijd! Voor de dag erna geregeld dat we nog een keertje paard gingen rijden bij het meer. 2 aan 2 mochten we onder begeleiding van de man des huizes rond hobbelen op een mini-paard. Dit keer niet alleen wandelen maar ook draf en galop langs de kant van het water! Tussen een kudde jakken door.. Heerlijk!

Damn dit zit er alweer op, terug naar huis.. De bus weer in, te vroeg in Mögön.. Dan nog maar even een kijkje nemen bij de Deer-stones soort van oude grafstenen met rendieren erop getekend. Gewei en hoofd gericht naar de lucht om daarmee de doden te helpen naar de hemel te reizen. Mooi, maar na 6 deerstones heb je dat eigenlijk wel gezien.

Op naar de bus voor de lange terugreis. Weer zou de bus om 17u vertrekken.. en zowaar begon de bus om 17u te rijden.. WOW!! Ja dat was dus tevroeg gejuicht. Na 2 minuten rijden stopt de bus bij een normaal woonhuis, het huis van de chauffeur blijkt uit eindelijk. Dus 5 minuten wachten, tot de chauf weer terug is. Yes we rijden weer.. 2 meter.. Zijn vrouw en 2 kindjes.. oh de chauf moet ook nog even gedag zeggen tegen zijn familie, de hele bus mag wel even wachten.. Het is toch prachtig wat hier allemaal mogelijk is!

Terug in Ulaanbaatar(UB) is het tijd om te gaan werken, (8.30 thuis komen, 10.00 gedoucht, ontbeten en richting werk, die hard!) Geschiedenis van sociaal werk in NL beschrijven in het Engels (Onol Arga NGO).
Dag erna Shelter house tijd, smsje of ik pas om 13u wil komen, want voor die tijd is er niemand.. (Jaja er komt vordering, de eerste 4x hebben ze me een uur buiten laten wachten tot ik via 8 telefoontjes te horen kreeg dat ik mocht gaan). Er was een fotograaf aanwezig om een foto-docu te maken over het shelterhouse en het leven hier. Ik zelf heb veel met de kindjes gespeeld en had eindelijk weer eens Engelse begeleiding, dus ik kon wat meer met ze praten. Dag erna ook met de kindjes in de weer geweest, stuk beter dan alleen achter de PC zitten.

Heb ook in het shelterhouse gevraagd wat ze graag zouden willen als donatie, iets wat ze echt kunnen gebruiken. Dus op mijn lijstje “wat te halen van het sponsorgeld” staat nu onder andere:
Strijk ijzer, droog rek, teken papier, clip-boards, pennen, white-board stiften, speelgoed voor de kids en mokken.
Ik heb al stiften en “magisch papier” voor de kinders met dank aan mijn papa en mama die dat opgestuurd hebben (stiften zijn hier namelijk ongelofelijk duur!)
De fotograaf vroeg nog of ze ook kleding kon doneren omdat een bekende van haar het land uit gaat en de kleding niet mee kan nemen. Dus afgesproken te kijken of we dit misschien tegelijk kunnen brengen als 1 groot pakket aan spullen voor het shelterhouse!

De lessen in de Universiteit zitten erop.. de studenten gaan afstuderen. Hahaha Had een cadeautje van ze gekregen (een notitie boek met pen, yes!) maar wel liefdat ze eraan dachten! En daarbij ook nog een foto reeks en een stukje film gemaakt! Dus die komen nog.. (de film duurt nog wel wat langer).

Jaaa ik ben nog niet klaar met schrijven.. In het weekend (25-26 Mei) blijkt namelijk op 25 Mei Buddha jarig te zijn, weet ik veel! Kaartjes voor moeten kopen, niet gedaan dus want we wisten niet dat er een festival was.. Grrr.. Via via een uur voor het begin van het festival nog kaartjes kunnen regelen voor de normale prijs, wij blij! Maarja dan heb je nog altijd geen idee wat je gaat doen, het enige dat we wisten is dat het Lantern festival wordt genoemd!.. Veel belovend dus. Van 7 tot 9 zittend naar Tibetaans script geluisterd, gebeden en gemediteerd onder begeleiding van een groep van 20 monniken. Ook hebben ze wat muziek gemaakt, om 9 uur mochten dan eindelijk alle kaarsjes aan (iedereen had een eigen kaarsje op een stok). Alle kaarsjes aan, iedereen weer gaan zitten. Mooi effect! Nu tijd voor de floating lanterns.. Nog nooit zo iets gaafs gezien, meer dan honderden lantaarns tegelijk de lucht in! Tegelijkertijd werd er vuurwerk afgestoken en hoorde we typisch Mongoolse muziek. Echt adem benemend! Na een kwartier te hebben staan kwijlen en kijken moesten we de sessie nog afsluiten met een eind gebed/meditatie. Echt heel erg gaaf!!!

Mja het was dus om 10 uur afgelopen.. op een zaterdag avond.. Dan nog maar ff wat gaan drinken! Uit eindelijk verstoorde de politie ons gezellige avondje want alle cafes en clubs moeten om 12u sluiten en ik was om half 3 thuis.. genoeg reden voor de politie dus, maar nog altijd niet echt leuk.

Zondags met een vriendin van werk de tourist uit gehangen, de cliche foto op het sukhbaatar square gemaakt (wilde zij persee?) en daarna nog wat gegeten. Uit eindelijk met de fotograaf uit het shelterhouse afgesproken om naar een Mongoolse film over Huiselijk geweld te gaan. Voornamelijk omdat dit de 1e film is die laat zien wat er loos is in het land en ik in een shelterhouse werk (must see dus). Goeie film, erg beeldend wat er feitelijk gebeurt als je niet ingrijpt.. of de personen probeert te helpen.

Al met al dus weer veel gedaan en druk bezig geweest! Deze week weer een week vol werk.. Wat gaat de tijd toch snel.. nog 19 dagen.. :-(